Category Archives: Zaterdag 20 oktober 2012

Vera De Cock

Vera De Cock (20-12-1969°) is zelfstandig psychotherapeute in de Interactionele Vormgeving te Hamme, gegradueerde in de orthopedagogie en diensthoofd animatie & ergotherapie in woonzorgcentrum Meulenbroek te Hamme. Daarnaast neemt ze haar gitaar al eens ter hand, is kernlid van Letsgroep Hamme, pelgrim en moeder van twee adolescenten.

Zij bouwde een jarenlange ervaring op als hulpverlener in onthaal-, oriëntatie-, observatiecentrum OOOC De Morgenster (bijzondere jeugdzorg). Daarnaast volgde ze verschillende opleidingen rond persoonlijke ontwikkeling.

In september 2012 start ze de opleiding ‘Begeleiden van verwerken van seksueel misbruik’ aan de Educatieve Academie te Berchem en Bio-energetica aan het Instituut voor Bodymind Integration te Sint-Amandsberg

Hoe vaak interpreteren we niet andermans gelaatsuitdrukkingen en woorden vanuit ons eigen verhaal en blik op de wereld? Hoe vaak zijn we er ons van bewust dat we vanuit onze eigen visie invulling geven aan wat de andere probeert over te brengen?

Haar boek ‘Achter het gesprek: Communicatie in psychotherapie’, uitgegeven bij Acco, bestudeert waar onze interpretaties vandaan komen en hoe vaak ze ons sturen in de omgang met anderen. Mechanismen die meestal aan ons bewustzijn ontsnappen, maar vaak een bepalende invloed uitoefenen op het verloop van menselijke interactie, worden door de auteur op zeer bevattelijke manier naar de oppervlakte gebracht en belicht.

Wilt u bewuster omgaan met communicatie in persoonlijke en/of psychotherapeutische context? De praktische technieken en herkenbare voorbeelden uit de praktijk, maken van dit boek een hulpmiddel om de sterktes van communicatie beter te leren kennen, (h)erkennen en mogelijke valkuilen te vermijden. Een weg naar rustiger en effectiever communiceren.

Naast het boek heeft ze ook een oefenmap ontwikkeld. Deze oefenmap is te gebruiken in combinatie met het boek. Aan de hand van verschillende – soms speelse – opdrachten en vragen kan je ervaren wat communicatie doet stroppen en wat het doet vloeien.
Meer info kan je vinden op www.vera-de-cock.be.

Do Van Ranst

Do Van Ranst (° Dendermonde 13 juli 1974) werd geboren als de helft van een tweeling. Hij was al sinds de schoolbanken bezeten van de pen. Omdat hij de lessen vaak saai vond, verzon hij knotsgekke en soms erg romantische verhalen waarin hij vaak en graag de hoofdrol speelde. Gevolg: niet al te puike resultaten op zijn rapport, want wat vooraan aan het bord gebeurde, daar had hij, met zijn hoofd over een verhaal gebogen, niet veel van opgevangen. Zwalpend tussen een paar studierichtingen koos hij voor een publiciteit-opleiding aan het St. Maria Instituut te Antwerpen

Zo kwam Do in de kledingsector terecht als etalagist en winkelvormgever. Momenteel verzorgt hij de etalages van het exclusieve Parijse modemerk ‘Les Ateliers de la Maille’. Intussen blijft Do wel schrijven. Zopas kwam het zevende (!) Dinaboek uit: ‘Tranen van Stroop en Theater’. De eerste vier Dinaverhalen vind je in de omnibus ‘Dit is Dina!’, met een heleboel interessante theatertips als extraatje! Do is al jaren intens aan de slag bij Voor God en den Evenmensch, een stokoude, maar levendige toneelgroep in Hamme. Daar richtte hij met enkele andere theatervrienden de kindergroep KinderkunstVEEG! op en wat later de jongerengroep OverstekendeWild.

Voor Uitgeverij De Eenhoorn werkte hij anderhalf jaar lang intensief aan ‘Iedereen bleef brood eten’, een roman die zich afspeelt tijdens de Eerste Wereldoorlog. Voor Uitgeverij Davidsfonds-Infodok schreef hij ‘De Engel Yannick’, een jeugdroman over Alex die tussen zijn vader en moeder holt en zo zichzelf uit het oog verliest. Maar dan verschijnt
Yannick Angel, de Franse zwemmer die goud haalde tijdens de spelen in Londen. Hij gaat Alex trainen om net zo groot te worden. Maar zijn aan aandacht verslaafde vader steekt daar een dodelijk stokje voor. Beide romans verschijnen in het voorjaar van 2013.

Ook in die periode verschijnt de film ‘Supernova’, naar de roman ‘Mijn vader zegt dat wij levens redden’, in een regie van Tamar Van den Dop.

Het meest inspirerende en spannendste luik in Do’s leven is de liefde. De liefde voor zijn twee zoontjes: Marcel (12 jaar en kunstenaar) en Flor (10 jaar en penaltykiller). En de erg grote liefde voor Yasmine!

Kirstin Vanlierde

Kirstin Vanlierde (° Gent 8 november 1977) groeide op in een warm gezin waar altijd aandacht was voor muziek, boeken en natuur.

Haar verhalen, die ze al heel vroeg begon te schrijven, werden beïnvloed door de stapels jeugdliteratuur die ze verslond en door haar latere opleiding Germaanse Taal- en Letterkunde.

In 2005 kwam ze samen met haar man in Hamme wonen. Ze vindt dit land van getijdenrivieren een machtige plaats om te wortelen en uit te waaien, en ze is blij dit haar thuis te mogen noemen.

Vandaag is ze mama van een zoon, en nog altijd een verwoed leesbeest en een natuurmens, dromer, schrijver, denker en muzikant.

Sinds 2007 engageert ze zich als bestuurslid van de Vlaamse Auteursvereniging voor de werkomstandigheden en de professionaliteit van auteurs in Vlaanderen. Sinds 2009 is ze een vaste medewerker achter de schermen van het Boekenweekend Hamme.

Kirstin Vanlierde werd ooit door een recensent ‘een van de grootste talenten van de nieuwe lichting Vlaamse jeugdauteurs’ genoemd. Boeken schrijven is voor haar een passie, een manier om in contact te komen met de wereld, zichzelf en de lezer. Het is eerder een levenswijze dan een beroep. Ze is gefascineerd door grensgebieden en snijvlakken: tussen ‘ik’ en ‘de ander’, tussen werkelijkheid en fantasie, tussen kindertijd en volwassenheid. In haar verhalen verweeft ze wat kan en wat misschien niet kan tot een werkelijkheid die voor de lezer tegelijk herkenbaar en uitdagend is.

Nico De Braeckeleer

Nico De Braeckeleer werd geboren in 1974 in Dendermonde. Samen met zijn ouders, Robert De Braeckeleer en Pauline De Bleser, bracht hij zijn kindertijd door in Oost-Vlaanderen in de Baasrodestraat in Baasrode op het huisnummer 13. Ondanks dit ongeluksgetal kende hij een gelukkig babyleventje. Zijn grootste hobby’s als baby waren met de blokken spelen, met autootjes de woonkamer doorkruisen en in het zand ravotten met de buurjongens en -meisjes. Broertjes of zusjes had hij niet. Dat vond hij niet echt erg omdat hij zijn speelgoed met niemand hoefde delen.

In zijn jeugdjaren ging Nico graag naar school. Nog liever begaf hij zich op woensdagnamiddag naar de wekelijkse voetbaltraining. Reeds op zijn 7 jaar werd hij lid van KFC Baasrode waar hij eerst in het middenveld en later in de spits terug te vinden was. Hij speelde tot 1999 bij KFC Baasrode, daarna ging hij zaalvoetbal spelen. Nico had als kind een absolute hekel aan lezen. Hij was reeds 13 jaar toen hij voor het eerst zonder morren een boek las. Geen wonder dat het om een fantasy-boek ging, want dit was lectuur die bij de leraars niet echt in de smaak viel. Vanaf dat moment begon Nico jeugdboeken te lezen die allemaal in het genre lagen van fantasy, science fiction, mysterie en horror. Deze verhalen boeiden hem zo sterk dat hij al vlug zelf korte horrorverhaaltjes begon neer te pennen die hij aan zijn beste vrienden en familie liet lezen. Hij droomde ervan ooit schrijver te worden.

Na de humaniora besloot de 18-jarige Nico de richting ‘Pers en Voorlichting’ te volgen in de Ham Hogeschool te Mechelen. Na 3 jaar besefte Nico dat hij niet het leven wou leiden van een journalist. Tijdens zijn opleiding werd hij wel gebeten door een andere microbe: het scenarioschrijven. Hij vond het enig om dialogen te schrijven die later door acteurs werden gespeeld op televisie. Nico twijfelde dan ook niet en volgde na de opleiding ‘Pers en Voorlichting’ 1 jaar audio-video te Mechelen en 1 jaar scenarioschrijven aan het RITS te Brussel. Tijdens deze opleidingen volgde hij bijkomende avondschool bij de Vlaamse Script Academie om het scenarioschrijven nog beter onder de knie te krijgen. Nico besloot wat hij geleerd had onmiddellijk in praktijk om te zetten. Een aflevering voor de sitcom ‘FC De Kampioenen’ was het resultaat. In 1997 werd zijn aflevering ‘FC Junior’ op TV1 uitgezonden.

Nadat Nico was afgestudeerd schreef hij samen met twee collega’s scenario’s voor film en televisie. De aflevering ‘Hoor wie klopt daar’ voor de jeugdsitcom ‘Alexander’ haalde het scherm en werd uitgezonden op Ketnet. Daarnaast werkte Nico ook achter de schermen van enkele televisieprogramma’s. Hij kon met deze bezigheden echter niet genoeg geld verdienen om er van te leven. Daarom besloot hij om in 1999 voor de gemeente Grimbergen te gaan werken als informatieambtenaar. Deze job sloot perfect aan bij zijn studies ‘pers en voorlichting’ en toch moest hij niet als journalist aan de slag. Nico werkte tot 2011 voor het gemeentebestuur van Grimbergen. Zijn taak bestond erin om het gemeentelijk informatieblad van Grimbergen te schrijven en allerlei festiviteiten in Grimbergen op touw te zetten. Vanaf 1 augustus 2011 werkt Nico als auteur / scenarist voltijds bij Studio 100. Maar daarnaast schrijft hij ook nog jeugdboeken voor verschillende uitgevers.

Toen Nico in 2000 een idee kreeg voor een jeugdboek twijfelde hij niet en begon er meteen aan. Na anderhalf jaar schrijfwerk stuurde hij het jeugdboek ‘De Ring van Jupiter’ op en in juni 2002 werd het uitgegeven bij Standaard Uitgeverij. De publicatie van dit jeugdboek zette hem aan om onmiddellijk aan een tweede te beginnen: ‘Game Over’. Standaard Uitgeverij vond ook dit verhaal goed en vanaf april 2003 ligt het ook te koop in de boekenwinkels. Maart 2005 verscheen Nico’s eerste griezelboek ‘Skelettendans’, dat werd uitgegeven door Abimo Uitgeverij. Reeds in oktober 2005 publiceerde hij bij dezelfde uitgeverij zijn tweede bibberverhaal: ‘De Halloweenbaby’. Februari 2006 verscheen bij Abimo zijn fantasy jeugdboek ‘Nacht op Terra’. Mei 2006 verscheen zijn eerste kortverhaal voor volwassenen: ‘Indigo’. Dit korte horrorverhaal werd opgenomen in de bundel ‘Duister parels’.
Oktober 2006 verschenen maar liefst 3 verhalen van Nico. Het jeugdboek ‘Bloedmaan’, het kortverhaal ‘De boomgeest’ in ‘Het Grote Bibberboek’ en het horrorkortverhaal voor volwassenen ‘De eeuwige slaap’ in de horrorbundel ‘Horrorarium’.
Maart 2007 verscheen Nico’s 4de bibberboek: ‘Duivelsduister’ en eind 2007 verscheen zijn 5de bibberboek: “Horrorville”. Eind 2007 verscheen ook zijn eerste prentenboek voor kleuters “Kriebeltje wil spelen”.
Maart 2008 verscheen “Het Grote Bibberboek 2” bij Abimo Uitgeverij waarvoor Nico het kortverhaal “Spiegelpaleis” schreef. April 2008 publiceerde Uitgeverij Kramat zijn eerste roman voor volwassenen, de thriller “Nachtblauw”. Oktober 2008 verscheen zijn zesde Bibberboek “Monstergame”. Ook schreef hij dat jaar mee aan de scenario’s van de VTM-jeugdreeks “Zeppe en Zikki”.
In 2009 verschijnen van hem onder andere het jeugdboek 12+ “Doodstil”, de dubbelroman (geschreven met Kees Krick) “Kleurenblind”, het Vlaamse Filmpje “Het blauw van Ayla” en het derde Bibberboek met junior monsterjager Toby Flemming: “Insectopia”, dat werd opgenomen in de “Monsteromnibus”.
In 2010 verscheen het prentenboekje 5+ ‘Prinsesje en de beer’ en de 8+ spionageverhalen ‘Don Kameleon en de toverdrank van professor Croque’ en ‘Don Kameleon & de geheime tempel’. Van de boekjes van Don Kameleon doet hij enkel de redactie, want Don Kameleon schrijft uiteraard zijn boekjes zelf.
In 2011 verscheen onder andere ‘Don Kameleon en de schat van Ani Mala’ en ‘Vampier Virus’. (gastenboek Nico)
In 2012 verschenen de eerste boekjes van de AVI-reeks ‘BOE!kids’ waarvan nog heel wat boekjes zullen volgen. Ook verscheen zijn kortverhaal ‘Monsterstrip’ in de kortverhalenbundel met 9 griezelige kortverhalen: ‘Het Junior Monsterboek’. Nico schreef ook een boekje samen met Walter Baele: ‘De Cool Cool Club’.
Naast al deze boeken schrijft hij ook scripts voor Studio 100. Daarover vind je meer info op de planeet ‘Uranus’.

Charel Cambré

Charel Cambré (° Oostende, 29 mei 1970) is striptekenaar. Cambré volgde 3 jaar de opleiding Kunsthumaniora in Lier en studeerde hierna nog 4 jaar aan de Academie van Animatiefilm in Gent.

Hij werkte mee aan verschillende buitenlandse tekenfilms en hij tekende cartoons voor diverse tijdschriften. Voor het Suske en Wiske weekblad maakte hij de strip Streetkids.

Voor het magazine Dag Allemaal tekende hij de serie De Pfaffs, gebaseerd op de populaire docusoap rond ex-keeper Jean-Marie Pfaff. Cambré heeft ook bij Studio 100 gewerkt, waar hij samenwerkte met onder meer Luc Morjaeu en Bruno De Roover. Begin 2005 ging Cambré het tekenteam van Studio Vandersteen versterken.

Momenteel werkt hij aan zijn eigen stripreeks. Jump is een stripreeks over de vreemde en spannende avonturen van drie hippe vrienden: Dweezil, Lisa en Brains. Dit coole trio ontmoet elkaar in hun clubhuis, een stoffig maar gezellig schuurtje dat ze zelf gebouwd hebben op een stukje braakliggende grond. Lisa is een slim meisje met een sterke persoonlijkheid en een hevig temperament. Het lijkt alsof ze vastgelijmd is op haar inline skates: ze doet ze zelden uit. Dweezil is een coole kerel. Hij is impulsief en flapt er alles uit wat in zijn hoofd opkomt, maar hij bedoelt het goed. Dweezil is dol op zijn skateboard. Brains rijdt constant rond op zijn BMX. Hij is erg slim en maakt de meeste bizarre uitvindingen met dingen die hij vindt. Brains heeft ook een huisdier, een Mexicaanse armadillo die Armando heet. Hij ruikt beter dan een speurhond en is gek op pizza. Hou wel de tabasco bij hem uit de buurt, want wanneer hij deze hete saus proeft, verandert hij van een lief en knuffelbaar huisdier in een razend monster…